Piórkiem i włóknem – Papcio Chmiel i córka
Henryk Jerzy Chmielewski (Papcio Chmiel) urodził się 7 czerwca 1923 roku w Warszawie, w kamienicy przy ul. Nowomiejskiej 18/20 wbudowanej w rozebraną w 1818 roku wschodnią część Barbakanu. Jego ojcem był Józef Chmielewski (1879 – 1944), a matką Antonina z d. Mikonowicz (1884 – 1974). Miał dwie siostry: Wacławę (Ogrodowczyk 1910 -1997) i Stanisławę (Ostrowską 1912 – 1975).
Ukończył 6 klas Szkoły Powszechnej przy ul. Rybaki, a do roku 1939, trzy klasy Gimnazjum im. St. Żeromskiego w Warszawie. Równocześnie był członkiem 76 warszawskiej drużyny ZHP.
Pięcioletnia okupacja niemiecka była czasem walki o przetrwanie, szmuglerskich wypadów na wieś po żywność, przeplatanych nauką i ćwiczeniami w konspiracyjnej Armii Krajowej. W roku 1941 ukończył czwartą klasę gimnazjum i zdał tzw. „małą maturę”, zakamuflowaną pod nazwą Miejskie Kursy Przygotowawcze do Szkół Zawodowych (Stadtische Vorbereitungslehrgang fur Fachschulen). W 1944 roku ukończył Państwową Szkołę Budownictwa II st. (Staatliche Fachschule fur Bauwesen).
Okupacja, to życie w ciągłym głodzie, strachu przed śmiercią, wywózką na niewolnicze roboty do Rzeszy, ale również pierwsze miłości, potańcówki, wesela. Jako starszy strzelec podchorąży, pseudonim „Jupiter”, 7 pułku piechoty AK „Garłuch”, II batalion, kompania „Stachna”, brał udział w czasie Powstania Warszawskiego w nieudanym ataku na niemieckie lotnisko Okęcie. Po dwumiesięcznym pobycie w niewoli, uciekł i ukrywał się we wsi Janisławice pow. Głuchów, u gospodarza Piotrka Biskupskiego. Po wejściu Armii Czerwonej 17 stycznia 1945 roku zastał dom rodzinny w gruzach. Zamieszkał w Łodzi przy ul. Nawrot 8 i podjął pracę jako kreślarz, we właśnie powstałym Centralnym Zarządzie Przemysłu Włókienniczego. Równocześnie uczęszczał do drugiej klasy licealnej, nowo otwartego prywatnego gimnazjum Prof. Duczymińskiego.
Po nie zaliczeniu czteromiesięcznej przyśpieszonej matury, został w czerwcu 1945 zmobilizowany do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu. Po odmowie kształcenia się na oficera LWP, został karnie przeniesiony do baterii konnej luzaków, a następnie do Wydziału Nauk do robót plastycznych. W sierpniu 1947 zdemobilizowany w stopniu kaprala.
Dnia 1 września 1947 roku rozpoczął pracę jako grafik i publicysta w redakcji „Świata Przygód”. Po zmianie tytułu na „Świat Młodych” pracował w redakcji aż do emerytury. W latach 1950-1956 kształcił się w Akademii Sztuk Plastycznych uzyskując dyplom zawodowy Artysty Plastyka Nr 434. Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków Nr leg. 3845.
Jego twórczość opierała się głównie na rysowaniu od 1957 komiksu, którego bohaterami są Tytus, Romek i A’Tomek, o nakładzie przekraczającym 11 milionów egzemplarzy. Wizerunek trójki bohaterów wykorzystano dotąd w wielu produkcjach: plakatów, znaczków pocztowych, kubków, lizaków, toruńskich pierników, figurek, lalek, szampana bezalkoholowego, sztuki teatralnej na podstawie Księgi XIV, słuchowiska CD na podstawie Księgi XIII, sztuki „Ychu–Dychu”, nagrania fonicznego z Ksiąg I, II, III, dwóch odcinków serialu animowanego pt. „Narodziny Tytusa” oraz „Edukacja”. pełnometrażowego filmu animowanego „Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń” oraz gry komputerowej „Tytus, Romek i A’Tomek – Armia zbuntowanych robotów”. Co roku wręczana jest na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Łodzi, plakietka z portretem Tytusa „DOCTOR HUMORIS CAUSA – ZA ZASŁUGI DLA KOMIKSU”. Tytus jest także maskotką Festiwalu Filmów dla Dzieci „ZERO NUDY” w Opolu, organizowanego przez firmę Vip Car.
Henryk Jerzy Chmielewski napisał autobiografię „URODZIŁEM SIĘ W BARBAKANIE”, jej ciąg dalszy „TYTUS ZLUSTROWANY” oraz „TARABANIE W BARBAKANIE” (rozszerzona wersja „URODZIŁEM SIĘ W BARBAKANIE”), „W ODWIEDZINY DO RODZINY” a także współautorsko książkę dla dzieci „GENERAŁ CIUPINEK”.
W 2009 r. w 65. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego miał premierę pierwszy z dziesięciu malowanych odtąd przez Autora albumów historycznych „TYTUS, ROMEK I A’TOMEK JAKO WARSZAWSCY POWSTAŃCY 1944 Z WYOBRAŹNI PAPCIA CHMIELA NARYSOWANI”. W tym samym roku Henryk Jerzy Chmielewski namalował mural przy Muzeum Powstania Warszawskiego.
W maju 2011 została wydana książka „ WITEK SPRYTEK I INNE OPOWIEŚCI” , a w maju 2015 komiks „ELEMELEMENTARZ”.
Henryk Jerzy Chmielewski był członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Nr leg. 024189, Środowiska Żołnierzy 7 pułku piechoty AK „Garłuch”. 17 stycznia 2001 roku Prezydent RP awansował go na stopień podporucznika WP.
Nigdy nie był członkiem żadnej partii. W Instytucie Pamięci Narodowej nie jest zarejestrowany jako agent, czy współpracujący z Organami Bezpieczeństwa PRL. Znak sprawy WP-8599. Dziesięć nazwisk „Henryk Chmielewski” na tzw. Liście Wildsteina nie dotyczy jego osoby.
Henryk Jerzy Chmielewski za swoją twórczość na polu kultury i sztuki uhonorowany został szeregiem orderów i wyróżnień, których wizerunki i legitymacje zamieszczone są w zakładce „Medale i Ordery Papcia Chmiela”.
Henryk Jerzy Chmielewski zmarł w nocy z 21 na 22 stycznia 2021 roku w swoim domu w Warszawie.
Został odznaczony pośmiertnie przez Prezydenta RP Orderem Orła Białego.
Jego pogrzeb miał charakter uroczystości państwowej. Odbył się 10 lutego 2021 w Domu Pogrzebowym na Powązkach Wojskowych, po czym Henryk Jerzy Chmielewski spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 18D-VI-5).
Monique Chmielewska-Leman (czasami zapisywana też jako Monique Lehman) to polsko-amerykańska artystka tekstylna, znana przede wszystkim ze swojej działalności w dziedzinie tkaniny artystycznej (art textile) i gobelinu. Urodziła się w Polsce, a następnie przeniosła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuowała swoją karierę artystyczną.
Wykształcenie i początki kariery
Monique ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie studiowała pod kierunkiem wybitnych artystów tkaniny, m.in. profesorów z tzw. „Polskiej Szkoły Tkaniny”. W latach 70. i 80. tkanina artystyczna przeżywała w Polsce swój rozkwit, a Chmielewska-Leman była częścią tego ruchu.
Twórczość i działalność
Jej prace charakteryzują się połączeniem tradycyjnych technik tkackich z nowoczesnymi koncepcjami formy i przestrzeni. Tworzyła monumentalne gobeliny, instalacje oraz prace łączące tkaninę z innymi mediami. Po emigracji do USA aktywnie uczestniczyła w międzynarodowych wystawach sztuki tekstylnej, zdobywając uznanie zarówno w Europie, jak i Ameryce.
Wystawy i osiągnięcia
Monique Lehman brała udział w prestiżowych wystawach takich jak Biennale Tkaniny w Pekinie, Materiał Thinking w Szanghaju, International Triennial of Tapestry in Łódź, oraz licznych pokazach w Stanach Zjednoczonych i Azji. Jej prace znajdują się w kolekcjach muzealnych i prywatnych na całym świecie.
Działalność kuratorska i edukacyjna
Oprócz twórczości artystycznej, Monique angażowała się również jako kuratorka wystaw i promotorka sztuki tekstylnej — organizowała i współtworzyła wystawy prezentujące prace artystów z różnych krajów, szczególnie podkreślając znaczenie tkaniny jako formy współczesnej.
Strona internetowa